Lapeirousia

mUit www.bulbsociety.org

Naam, etymologie.

Lapeirousia, (Lapeyrousia) is zo genoemd naar Jean Francois Galoup baron De La Peyrouse, 1744-1818. Frans botanicus/geoloog en hoogleraar in de natuurlijke historie te Toulouse en verdienstelijk schrijver over de flora van de Pyreneeën. (Synoniem Anomatheca)

Het geslacht is inheems in de tropen en Z. Afrika.

Freesia-achtige planten maar meestal met kleine blauwe of rode tot witte bloemen die in de zomer geproduceerd worden in plaats van in de herfst.

Het zijn cormvormende (prei-vorm) planten, met een half bolachtig, eivormige verdikking die bedekt is door vezels.

Meestal 1 of 2 bladen per stengel, soms meer en zeer smal.

De wortelstok is belvormig of driekantig met een platte basis en houtachtige of dichte vezels.

Bladen zijn plat en gedraaid. Sommige soorten kunnen jaren ondergronds blijven en houden er niet van om verpot te worden of gestoord.

Meer dan 40 geslachten, waarvan er maar 1 bij ons geteeld wordt. Bij handelaren zijn ze vaak te verkrijgen onder de naam Anomatheca die Baker echter ondergebracht heeft tot Iridaceae, irisfamilie. 1 van de 3 subgeslachten van Lapeirousia.

Freesia laxa wordt soms Lapeirousia cruenta genoemd.

Lapeirousia anceps Ker-Gawl. (tweezijdig, soms in de betekenis twijfelachtig) wordt gevonden in zand of stenige plaatsen in Fynbos van zuid Namaqualand tot Mossel Bay.

Bladeren zijn geribd en lijnvormig.

Bloemen zijn crème tot roze met een lange smalle buis en smalle bloembladeren met rode vlekken op de laagste twee kortere bloembladen.

Planten.

De vermeerdering geschiedt door zaad.

De plant is geschikt voor de rotstuin en border.

De planttijdstip is de eerste helft van april. De plantdiepte is een 4cm. De planten groeien snel, de bollen moeten om de paar jaar gescheurd worden. Omdat ze niet geheel winterhard zijn, voor de winter opnemen.

Zie verder: volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/ en: volkoomen.nl