Ageratum

30-60 soorten van dit geslacht komen voor, meestal in Tropisch Amerika.

De bloemen zijn blauw, zelden roze of wit, en vaak staan ze in schermen net als bij Eupatorium.

Het zijn meestal los groeiende planten die 30-60cm hoog kunnen worden.

De bladeren zijn tegenoverstaand en de randen zijn licht getand of gezaagd en vormen compacte groepjes.

De donzige, 0,5 tot 1 cm grote bloemen zijn lavendelkleurig, roze, lila of wit en gerangschikt in kleine compacte schermen.

De vruchten zijn klein en droog.

Asteracea, Eupatorium klasse.

Uit Curtis botanical magazine.

Ageratum houstonianum, Mill. (is zo genoemd naar de Schotse arts W. Houston die in het begin van de 18^de eeuw planten verzamelde in Midden Amerika) De oude naam was Ageratum mexicanum, Sims. (uit Mexico) Is vermeld in 1822.

In Amerika is dit een overblijvende plant.

Oorspronkelijk was de hoogte 60cm, nu zijn er vormen die niet hoger worden dan 20cm.

De oorspronkelijke soort heeft grijsachtige/blauwe bloemen. Nu zijn er vormen ontstaan met blauwe, violet en witte kleuren.

Dit zon minnende plantje is nu verkrijgbaar in hoogte, bloeitijd en kleur.

Vormen.

Voor een aantal jaren geleden was het probleem om Ageratum van gelijke hoogte te krijgen. Uit zaai kwamen er onregelmatige vormen voor. De plant werd daarom veel gestekt. Sinds de komst van de F1 hybriden is dit vrijwel over. Ook kan gestekt worden van planten die overwinterd hebben.

Door de zeer lange bloeitijd, de gelijkmatige groeiwijze en vele gebruiksmogelijkheden is dit een massa-artikel geworden. Nu wordt dit rijk bloeiende borderplantje gebruikt voor vazen, bakken en dergelijke.

Lage blauwe cv’s zijn de bekende ‘Blue Blazer’, ‘Blue Chip’, ‘Wedgwood, de hoge is bekend als ‘Kwekersblauw’. Verder zijn er ook witte vormen, als. ‘Summer Snow’.

Naam, etymologie.

Ageratum is een Griekse naam, van a: niet, en geras: oud, een verwijzing naar het niet verouderen van de bloemen die altijd helder zijn. (Dodonaeus) ‘Het Ageraton van de ouders heet zo omdat de bloem rond en bobbelachtig is en niet gemakkelijk of gauw verwelkt of vergaat want de bloem van het Ageraton van de Grieken was pompholygodes, dat is rondachtig en blaasachtig of puilde bobbelachtig uit en bleef zeer lange tijd in zijn oude kleur en gedaante zonder te verflensen of te verwelken.’ ie Achillea ageratum.

Het mexicaantje kwam in 1822 uit Mexico naar Europa, Frans agerate de Mexique, Eupatoire de Dioscoride en celestine, Duits Leberbalsam of Bastardhanf, zie Eupatorium, Engels blue maudlin; blauw sentiment, floss flower: vlokachtig, als een tandenborstel, bluemink, blueweed.

Planten.

De blauwe knopjes met ragfijne randjes verschijnen met velen hoofdjes bij elkaar en overweldigen het lichte groen. Een ideaal plantje voor stijve, strakke uniforme rijen. Combineer hen met vuursalie, pantoffelplantje en geranium.

In hoogte zijn ze verkrijgbaar tot heel lage vormen van 20cm. tot heel hoge van vrijwel een meter die geschikt zijn als snijbloem.

De bloei is in de zomer tot diep in de herfst. Vroeg zaaien of kopen geeft al bloei in juni.

Uit W. Hooker.

=Ageratum conyzoides, L. (Conyza-achtig of vliegen dodend, Grieks knyz,Ӡhun naam voor Inula helenium waar het op lijkt)

Het is een kruid met een sterke, onaangename geur. Een kruidachtige eenjarig van 30 tot 80 cm hoog, stengels zijn bedekt met fijne witte haren. Bladeren tegenoverstaand, harig en lange bladstelen, bezet met klieren.

Licht blauwe bloemen in trossen van 30-50 bloemen komen in juli. In sommige landen is het een onkruid.

Komt uit zuidelijke N. Amerika tot centraal Amerika waar het centrum is tot de Caraïben. Wordt als invasieve onkruid beschouwd, Is vermeld in 1714.

Gebruik.

Durrwortel of vrouwenkruid, Engelse billy goat-weed, chick weed, whiteweed, bastard agrimony, werd in Mexico als tonisch adstringerend middel bij doorval, windkoliek en koorts gebruikt. Ook werd het gebruikt als menstruatie bevorderend middel en in Frans Guinee tegen baarmoederbloedingen. De plant bevat cumarine en een alkaloïde dat bij inspuiting in de benen een verhoging van bloeddruk geeft en heeft een gelijk gebruik als dat van moederkoren. De hartslag zou het niet merkbaar beïnvloeden.

Inlandse namen zijn: catinga de bode, catinga de barro, erva de so joo, maria preta, mentrasto, erva de so jos, pico roxo, erva de santa-lcia, camar-opela, agerato, camar apeba, camar iap, camar jap, erva de santa maria, macela de so joo, macela francesa, matruo.

Zie verder: volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl, en: volkoomen.nl