Cakile

Uit L. Watson.

Het geslacht komt voor in Europa, N. Azië en N. Amerika.

Het zijn meerjarige planten met een opgaande of kruipende stengel.

De soorten in Amerika en Europa groeien aan de kust en vaak in duinen.

De bladeren zijn vlezig.

Bloemen zijn mauve tot wit met bloembladeren van 1cm groot en lijken op die van wilde radijs.

Brassicaceae, kruisbloemenfamilie.

Cakile maritima, Scop. (van de zee) Is wat bossig door de wat spreidende of zigzag gaande takken.

Het glanzend blad en de stengel zijn succulent en blauwachtig van kleur als meer zee planten.

Blad is geveerd en wat getand.

Een eenjarige die bloeit van juni tot september. Mooie kruisbloemen die in de tinten van lila tot wit aanwezig zijn.

De zaaddozen zijn opvallend. Het bovenste zaad in de peul is opgaand en het onderste hangend.

Het is een sterk vertakte eenjarige die aan de kusten van Europa, vooral van Engeland, voor komt.

Het kruid is ook te eten. De hele plant zou krachtige medische werking hebben.

Naam, etymologie.

(Dodonaeus) ‘Zeeraket, in het Latijn Eruca Marina of Kakile Serapionis, groeit aan de zeekant van Itali en Engeland en heeft uitgesneden bladeren in vele delen gedeeld, dikker en witter dan die van raket of kruiskruid, de bloemen zijn purperrood.’

Cakile, de naam is van Arabisch kakaleh en werd in Grieks kakos: slecht, ile: hoofd of tros, naar de onregelmatige bloemtrossen, of in de betekenis van een onkruid.

In Spanje is het cakile en in Frans cakilier maritime, caquillier of roquette de mer, onze zeeraket, Engels sea-stock cakile en sea rocket, Duits Rocket en Meersenf, is verwant aan Eruca die ook raket heet. Fries strankers.

Een van zijn Engelse namen was bunias, een oude naam bij ons was Europese knodsvrucht, terwijl de Zweden het strandsenap noemen.

Zie verder: volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/ en: volkoomen.nl