Bromeliaceae

Dit zijn eenvoudige of vertakte palmachtige, of meerjarige phyllocorms (preivorm) waarvan velen epifytisch zijn. De bladen zijn gras-, zwaard- of bandachtig of anders. Spreidend of opgaand met gekleurde randen en een koker vormend. De vrucht is een droge zaaddoos, of verenigd en succulent als in Bromelia. Bij de meeste soorten sterven de moederplanten af na de bloei en aan de basis staan alweer jonge planten klaar om haar op te volgen.

Deze familie omvat 45 geslachten en een 2000 soorten die meestal inlands zijn in tropisch en subtropisch Amerika waar ze talrijk zijn op oude bomen. Daar strekt hun verspreidingsgebied zich uit vanaf de staat Virginie in N. Amerika tot Chili en Argentinië in Z. Amerika. Over het algemeen groeien ze tussen de 40 graden noorderbreedte en 40 zuiderbreedte. In dit gebied zijn ook alle denkbare klimaat verschillen aan te treffen. Bromelia ‘s vind je in het hooggebergte tot op het tropische regenwoud van zeespiegelniveau. Hier vind je voornamelijk Friscea, Guzmania, Billbergia, Achmea en Tillandsia.

De familie is nauw verwant met de Liliaceae en Amaryllidaceae. Er zijn weinig families die gemakkelijker te herkennen zijn.

Historie.

Al bijna drie eeuwen zijn ze bij ons bekend omdat de eerste bromelia ‘s in 1690 naar Europa werden gebracht. Men had destijds weinig oog voor de schoonheid van de planten, de belangstelling ging veel meer uit naar de heerlijk geurende, sappige en voortreffelijk smakende vruchten. Dat duurde in feite tot de vorige eeuw toen de bromeliachtige als sierplanten steeds meer in de belangstelling kwamen. Geleidelijk aan werden nieuwe soorten en variëteiten ingevoerd, vooral door Belgische kwekers.

Bloem.

De vermeerdering ging hoofdzakelijk vegetatief.

Tegenwoordig kan dit ook via het zogenaamde meristeemcultuur.

De sierwaarde van de Bromeliaceae zit hem in de zeer variabele kleur van de bladen en bloemen. De bloemen zijn zeer lang houdbaar en kunnen in de bloemsierkunst gebruikt worden. Om de planten in bloei te krijgen gebruikt men ethyleengas dat met water wordt gemengd en in de koker gegoten. Men heeft deze methode ontdekt doordat naast een ananasveld een suikerveld werd afgebrand (tegen ongedierte) Door de vrijgekomen gassen gingen alle planten bloeien. Met deze methode is het nu mogelijk om een geregelde en gedoceerde hoeveelheid Bromelia' s voor de sierteelt af te leveren. Met groei hebben Bromelia ‘s niet zoveel behoefte aan licht, wel weer als ze bloeien. De vochtigheid moet wel hoog zijn, een 80-90% met een temperatuur van een 20 graden.

Zie verder: volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/ en: volkoomen.nl