Sanguinaria
Over Sanguinaria
Bloedwortel, vorm, kruiden, cultuurvariëteiten, geschiedenis, historie, naamgeving, etymologie, afkomst, gebruik, vermeerderen, planten, teelt,
Uit J. Bigelow.
Een geslacht van lage voorjaarsbloeiende meerjarige.
1 enkel soort komt voor die gewoon is in de bossen van N. Amerika.
Het kruid verschijnt in verschillende vormen. Nauw verwant aan Eomecon.
Papaveraceae, papaverfamilie.
Sanguinaria canadensis, L. (uit Canada) Alleenstaande blad is wortelstandig en lang gesteeld, niervormig en tot 20cm in doorsnede, diep 5-7lobbig met bochtige gekartelde, grijs/groene en aan de achterkant zilverachtig blauwe lobben. Het blad lijkt op een ruwe miniatuur uitvoering van Macleaya.
Alleenstaande bloemen zijn lang gesteeld en 2-4cm in doorsnede met 8 sneeuwwitte bloembladeren en talrijke goudgele helmknoppen, bloemen sluiten zich tegen de avond in april/mei.
Het kruid wordt maar enkele tot 20cm hoog en geeft al vroeg in het voorjaar mooie, zuiver witte anemoonachtig bloemen. Gelijk met het bloempje verschijnen de bladeren.
De wortelstok is verscheidene centimeters lang en een cm dik en horizontaal. Meestal komt er van elke wortelknoop 1 blad aan 15cm lange stengels.
Een echte voorjaarsbloeier die afsterft als andere gewassen beginnen te groeien.
Het is een mooie kruidachtige plant die in de Atlantische Staten van N. Amerika in de bossen voorkomt. Is in1680 beschreven.
Er is een dubbele bloemvorm, ‘Multiplex’.
Naam, etymologie.
Sanguinaria komt van sanguis: bloed, achtervoegsel arius: achtig, naar het geelbruine melksap.
Puccoon heeft dikke en vertakkende bolachtige wortels die een oranjebruin melksap bevatten. Bij het kauwen wordt het speeksel rood gekleurd, vandaar de naam bloedwortel, Engels bloodroot, Duits Blutkraut. Het smaakt brandend scherp en bevat diverse alkaloïden. Die stof werd als een verf gebruikt en bij de Indianen om hun lichaam mee te verven, verder voor tekeningen. Ook werd het gebruikt in de geneeskunde, is giftig. Net als Chelidonium gebruikt tegen wratten, tetterwort.
Planten.
Planten in humusrijke en kalkarme grond op matig vochtige en half beschaduwde plaatsen. Kan slecht tegen verplanten, het beste is dit in de herfst.
Vermeerderen door scheuren in de winter. Zaaien kan ook, bewaar het zaad eerst 3 weken bij 20 graden, dan 6 weken –2 en zaaien bij 7 graden.
Zie verder: volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/ en: volkoomen.nl