Eriobotrya

Uit J. Zuccarini, www.BioLib.de.

Een geslacht van altijdgroene bomen of struiken. Bladen staan afwisselend, kort gesteeld of vrijwel zittend, getand met stevige nerven die dwars door de tand lopen.

Bloemen eindstandig in brede trossen.

Ongeveer 10-26 soorten komen voor in de warmere gebieden van China, Japan, Himalaya’ s en Z. Azië.

Nauw verwant aan Photinia.

Rosaceae, Pomaceae, appelklasse.

=Eriobotrya japonica, Lindl. (uit Japan) Glanzende, grote en 15cm lang en 5cm brede, leerachtige en lancetvormige, toegespitste en getande bladeren zijn aan de onderkant viltig en bobbelig.

De kleine bloemen zijn wit en geuren, ze zijn bijna verborgen in een roestwollige omhulling. De loquat bloeit op de manier van de appel in grote aantallen bij elkaar, wel tegen de herfst of winter.

De vruchten zijn iets groter dan onze mispels, peervormig en geel en komen tegen het voorjaar.

Hoge groenblijvende struik of kleine boom met ronde kroon.

Het is de altijdgroene Japanse wolmispel die om de vruchten wordt gekweekt, komt uit China. Is beschreven in 1787. Vele cultuurvormen

‘Variegata’ heeft wit bonte bladeren.

Naam, etymologie.

Eriobotrya, het Griekse erion: betekent wol, botrys: is de bloementros, een Griekse naam voor een wollige bloemknop Duits Wolltraube, onze wolmispel. De plant werd voor het eerst door Carl Peter Thunberg in 1780 als Mespilus japonica beschreven. De huidige naam stamt van John Lindley uit 1821.

Loquat, Chinees lo kwat: mispel, deze naam is een aanpassing aan Kantonees lou4 gwat1 of lu-kywit, lu: oranje, naar de oranje kleur van de vrucht. In modern Chinees is het meer bekend als pp, pipa, naar zijn gelijkenis met de vorm van het Chinese muziekinstrument de pipa. In Japan heet het zo biwa, naar hetzelfde muziekinstrument. Nspera of magnrio in Portugees die in veel talen overgenomen werd, Japanse mispel, Duitse Japanische Wollmispeln, Mispero, Nespoli, Nispero of Loquat, Engelse Japanese medlar, Franse nfle du Japon of bibasse, Italiaans nespola.

Gebruik.

De loquat of biwa wordt als inlands beschouwd in China/Japan. Is daar, net als in N. India, al lang in cultuur. De vrucht is vergelijkbaar met onze appel. De loquat is gentroduceerd in Japan waar het algemeen werd al in vroege tijden en is daar al meer dan 1000 jaar in cultuur, ook in India en andere landen. De loquat wordt vaak genoemd in oude Chinese literatuur zoals in de bomen van Li Bai.

De wolmispel kwam door Sir Joseph Banks in 1778 uit Japan in Engeland aan. De vrucht die in het voorjaar rijpt, varieert in vorm en in kleur van licht geel tot diep oranje, is soms wel 7cm lang. De huid is dun en donker, maar taaier dan dat van de appel. Het vlees is stevig en melig, maar smelt in de mond, sappig, met de smaak ongeveer als die van de kers.

In Z. Engeland werd het wel tegen muren gekweekt als sierplant. In warmere gebieden is het een zeer excellente plant die als laan- of als potplant gekweekt wordt.

Vermeerderen.

De grote zaden kunnen in het voorjaar, als de vruchten rijp zijn onder glas in potten gezaaid worden. Eerst stratificeren en in maart zaaien bij 15 graden. Ook stek is mogelijk.
Eerst stratificeren en in maart zaaien bij 15 graden. Ook stek is mogelijk.

Neem in augustus 10cm lang topstek van zacht hout, het mag een beetje houtig zijn. Zitten er bloemknoppen in, haal die dan weg. Licht verwonden, dat is ongeveer zoals je met de nagel over het oog van de plant gaat. Gebruik ook gezond blad, zonder schimmeldelen. Bij zacht stek is groeipoeder niet nodig, anders 1% ibz groeistofpoeder. Planten in 4 delen gezeefde turfgrond met 1 deel zand, aangieten, plastic erover heen en elke week even controleren op vochtigheid, droogte, schimmels. Laat het plastic er dan een paar uur af zodat het blad wat opdroogt en bedek het dan weer. Na enkele weken is het stek geworteld, in de winter vorstvrij houden.

Zie verder: volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/ en: volkoomen.nl