Sciadopitys

Uit J. Zuccarini, www.BioLib.de.

Hiervan is slechts een soort, een levend fossiel zonder verwanten en met fossiele vermelding van rond 230 miljoen jaar geleden.

Pinaceae, Taxodium klasse, nu Sciadopitaceae.

Sciadopitys verticillata, Sieb. &. Zucc. (kransvormend)

De loten zijn zeer klein en schubvormig, hieromheen staan kleine en schaalachtige naalden. Deze laatste staan in grote schijnkransen rondom de twijgen. Aan het eind bevindt zich een krans van 20-40 grote naalden. Deze zijn leerachtig en glanzend groen, diep gespoord, vooral aan de onderkant. Deze naalden zijn eigenlijk dubbele naalden, dus twee aan elkaar gegroeid en blijven jarenlang aan de boom zodat de takken enigszins doen denken aan grove Equisetum.

De takken zijn kort, omhoog gebogen en spreiden zich uit.

De schors is donker roodbruin en tamelijk glad, in stroken afschilferend.

De kegels zijn 8-12cm groot en hebben kegelschubben die onvolledig verdeeld zijn in dek, - en vruchtschubben.

Uit Japan waar het een belangrijke houtleverancier is. Daar wordt de boom ook rond de tempels geplant. Is beschreven in 1861.

Lijkt in de verte wel wat op een Pinus, maar met bredere en plattere naalden.

De boom groeit zeer langzaam, bereikt echter in Japan op ongeveer 100 jarige leeftijd een hoogte van 40m bij een stamomvang van een meter, hier 15-27m.

Geeft zeer sterk hout met een rechte nerf, bijna wit. Er zijn wel enkele cultuurvormen als de bonte ‘Variegata’ en de hangende ‘Pendula’ die echter vrijwel niet voorkomen, de Sciadopitys zelf moet je al zoeken.

Naam, etymologie.

Sciadopitys komt van het Griekse skias: scherm en pitus: den. Kransspar, parasolden, Duits Schirmtanne, Engels parasol pine, Japanese umbrella pine, zo genoemd naar de bladstand, Japans koyamaki.

Planten.

Groeit het liefst op schaduwrijke plaatsen en kalkvrije grond in zon en halfschaduw. Op lichte zandgronden kunnen de naalden geel worden. Zaaien in april bij 20 graden, zaden bedekken.

Zie verder: volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/ en: volkoomen.nl