Ocimum

Uit www.onlyfoods.net

Een geslacht van n- en meerjarige, soms zijn ze struikachtig.

Tegenoverstaande bladeren.

Bloemen zijn meestal klein en wit of witachtig of geel, meestal met 6 in een krans. De kransen staan in eindstandige aarvormige trossen.

35 soorten komen voor in de warmere delen van de wereld. Ze zijn weinig bekend, alleen de twee volgenden zijn van betekenis.

Lamiaceae, lipbloemige, Ocimum klasse.

=Ocimum gratissimum L. (aangenaam in de overtreffende trap) (Ocimum viride, Willd.) (groen) Dit is een altijdgroene struikje van een meter hoogte met groen-witte bloemen.

Is afkomstig uit Angola en is in 1816 beschreven.

Deze plant zou de muskieten verdrijven en werd ook als koortsmiddel gebruikt.

De fever plant of Sierra Leone, wild basil.

Uit gettyimages.

Ocimum basilicum, L. (koninklijk) is ons basielkruid.

De op salie gelijkende blaadjes zijn met een roestkleurige dons bedekt, gaafrandig en soms wat gezaagd, ovaal tot langwerpig.

De lipbloemen staan in schijnkransen, lila of wit. Deze eenjarige bloeit in juni/augustus, in warme streken meerjarig.

Groot is het kruid, een halve meter, met recht opgaande en sterk vertakte stengels.

Het blad geurt alsof het met wierook doordrenkt is.

Ook dit basielkruid is afkomstig uit warme streken, O. India en al lang in gebruik. Mogelijk is het door Alexander de Grote naar onze streken gekomen.

'Dark Opal,' is zeer donker, bruin, tegen zwart aan. 25-50cm. hoog. Een mooie bladplant die gecombineerd kan worden met oranje afrikaantjes en Gazania.

Naam, etymologie.

(Dodonaeus) (a) ‘De Grieken hebben deze kruiden Ocimum genoemd en sommige van hun noemen het ook Ozimon, de Latijnen Ocimum. Ze verschillen van het Ocimum waarvan we in de beschrijving van het koren zullen aantonen dat het een soort van haver of voeder ais en daarom heeft men dat kruid Ocymum met de letter ypsilon geschreven. Basilicum wordt van sommige op het Grieks niet Ocimon, maar Ozimon genoemd als of men zei welriekend kruid. Want de twee gewoonste geslachten van basilicum hebben een lieflijke en aangename reuk die de edele marjolein in sterkte of zwarigheid van reuk te boven gaat.’

Ocimum is genomen van ozo: (ozon) reuk en ozein betekent ruiken, (niet verwant met azijn) naar de krachtige geur van de plant. Ocimum was de naam voor een of andere Ocimum soort bij Theophrastus en Dioscorides.

Dodonaeus) (b) ‘De Grieken die onlangs geschreven hebben noemen het Basilicon en dat is in het Latijn Regium en in onze taal koninklijk kruid. Daarvan zijn de namen gekomen die in de apotheken gebruikt worden, te weten Basilicum en de Nederduitse, te weten basilicum en voorts ook de Hoogduitse naam Basiligen of Basilgram, de Fransen basilic, Engelse basill, Boheemse bazalika, Italiaanse basilico en unichella, dan de Spanjaarden noemen het albahaca.’

Basilia bij Hildegard, Basilienkraut, Basilikum, Baselguem, Borsukum, Brunsilienkraut, Brunsilkծ, Parasilgerl en Zwitsers Basilga.

Basilik betekent koninklijk, dit mogelijk naar zijn wijd verspreide en legendarische krachten of omdat het gebruikt werd in koninklijke zalven.

In Duitsland moet het in de 11^de eeuw bekend zijn geweest. Basilicum, Basiel, basilkruid, het Franse basilic en Russisch bazilic, alle namen zijn vrijwel gelijk.

De latere Griekse naam was basilikon: koninklijk. Men neemt aan dat het die naam kreeg vanwege het gebruik van het aromatische kruid in zalven, bad of medicijn. Duits Herrenkraut, Josefskrutlein, Knigsbalsam, Knigskraut, Frans herbe royal. Men geloofde dat het op de plaats groeide waar St. Constantijn en Helena het Heilig Kruis ontdekten. ԣhristlichen Gottesdienst wird das Kraut als Bett fr die Auslegung des heiligen Kreuzes an Kreuzerhhung (14. September) verwendet, weil das Kreuz der Knigsthron des Gottessohnes ist, das Kraut aber als Pflanze des Knigs (Grieks: basileus) gilt.

In Latijn werd het basilisca, maar ofschoon dit woord geassocieerd was met het Grieks, kreeg het woord een heel andere richting om zijn oorsprong te achterhalen.

De verbeelding van de ouden gaf geboorte aan een opmerkelijk reptiel dat zijn kwalijke geest over de geesten van de mensen uitoefende tot ver in de middeleeuwen. Dit was de gevreesde basilisk, de mythische koning van serpenten. De Grieken noemden dit beest basiliskos, een andere afleiding van hun woord voor koninklijk. Plinius begreep daaronder, vanwege zekere opmerkingen, dat het op een kroon lijkt die het reptielenhoofd sierde. Daarom wordt in sommige middeleeuwse tekeningen op het hoofd van het monster zorgvuldig een diadeem afgebeeld. Mogelijk is er ergens een overeenkomst gevonden met de basiliek. Geen mens weet het. De Romeinen, door een warboel in etymologie, werden door de Grie­ken geholpen die het kruid als antimiddel tegen de steek van schor­pioenen gebruikten. De oorsprong van de Griekse planten­naam. Het kruid was bekend als het tegengif tegen de Basilisk, het fabeldier dat afgebeeld wordt als een gele Afrikaanse slang met een witte vlek en 3 stekels op de spitse kop. Zijn steek brengt een zekere dood en zijn gifhuid verzengt kruiden en struiken en laat zelfs stenen springen. Hij is de koning, basileus, van alle gif dieren waar alle gifslangen voor vluchten. Hij bezoedelt, vergiftigt de lucht vanuit de uithollingen waarin hij leeft.

Naar middeleeuwse beschrijvingen is de Baslisk uit een dooierloze hanenei, basiliskenei, door een pad in de mest uitgebroed. Hieruit kwam een dier met een hanenkop en 8 hanenvoeten, met een kroon op zijn kop en fonkelende ogen dat door zijn blik doodt, via een spiegel doodt hij uiteindelijk zichzelf. De basilisk verduistert het licht der ogen. Als het beest in de zon verrot, worden er wormen uit haar geboren.

Zie Shakespeare in Henry V ‘Come besilisk, and kill the innocent gazer with thy sight.’

Sommige mensen verhalen dat mensen die deze plant eten dezelfde dag door een schorpioen gestoken worden, een steek die niet te genezen is. Veel geloof was dat men schorpioenen in het hoofd kreeg (hoofdpijn) door eraan te ruiken of dat die beesten in de omgeving van de plant groeiden. Culpeper: ‘Bazil in paardenmest gelegd zal venijnige dieren uitbroeden. ‘Zeker is dat dit kruid en ruit nooit samen zullen groeien, en we weten dat ruit een grote vijand van gif is.’

Dodonaeus ‘In Griekenland wordt dat nu Vasilico genoemd. Sommige noemen deze kruiden in het Latijn Ocimum garyophyllatum (basiel die naar kruidnagels ruikt). De allerbest ruikende soort van dit kruid is van Lobel Basilicon Troglodyticon genoemd die in het wild groeit.’

Dodonaeus (d) Alle voor vermelde namen worden de eerste soort gewoonlijk toegeëigend die we tot onderscheid van het ander Ocimum majus, dat is groot basilicom noemen.’

Dodonaeus e) ‘De medesoort van dit kruid heet bij sommige Ocimum citratum, dat is basilicom met reuk van citroen.’

(f) ‘De tweede of kleinste soort van basilicum is van ons Ocimum minus genoemd, dat is klein basilicom, in het Italiaans basilico gentile, als of men zei edele basilicum, in het Spaans albahaquillam dan sommige noemen ze in het Latijn ook Basilicon Gariophyllatum, dat is basilicum met reuk van kruidnagels.’

Var minimum, L(kleinste). is de Engelse bush basil, Duitse kleines Basilicum of Basilisk.

Dodonaeus (g) Ԅe derde soort noemt Matthiolus Ocimum tertium maximum, dat is derde of allergrootste basilicumծ

Var. bullatum, Cand (met bobbels of bulten) Is de Duitse Grosses Basilicum of Basilisk, Schiffsbasilikum.

Uit Matthiola.

Gebruik.

De plant werkt desinfecterend doordat het rhymol, eugenol en kamfer bevat. Om die reden werd het ook als geneesmiddel gebruikt, bovendien werkt het kalmerend en helpt tegen pijnen en zenuwzwaktes.

Van de aangenaam kruidige en vluchtige olie worden likeuren gemaakt, het is een van de bestanddelen van de likeur chartreuse. Dit doen de monniken van het oude klooster Ԍa Grande Chartreuseծ Een plant voor parfums, wel koninklijke, de Plantagenest zouden ruiken naar basiel. Ook wordt het gebruikt om de motten en vliegen uit slagerijen te verdrijven en slaapkamers.

Basiel behoort tot de sterke clan van basiel die in de keuken gebruikt worden. De koninklijke basiel, de overweldigende, de glorieuze is een schitterende decoratieve plant. Zijn aroma is pompeus, zijn bladeren geven de finishing touch aan groene salade, basiel-boter voor de sandwich, bij eieren, gekookte tomaten en uien. Het is stimulerend als een fijne likeur.

Ook is het een smaakmaker, de bladeren worden gebruikt bij soepen, onder andere de Franse soupe au pistou en salades. In India wordt het wel vleeskruid genoemd en gebruikt in worst.

In Egypte zijn er kransen van dit kruid in de piramides gevonden. Het zou gebruikt zijn tegen slangen- en schorpioenbeten, tevens voor oogkwalen, het blad door oplegging tegen reumatiek. De Grieken gebruikten het bij zenuwsterkende baden, bij most, wijn en likeur. Dioscorides zegt dat het moeilijk te verteren is.

Plinius gebruikte het bij zenuwziektes en bij hoofdpijn.

Zo was het gebruik vroeger. (141,164, 311, 309) 'De oude en nieuwe kruidbeschrijvers spreken verschillend over de aard van dit kruid. Sommige zeggen dat het de maag schadelijk is en sommige andere dat het die nuttig is en enige zeggen dat het tegen de steken van de schorpioenen goed is en andere schrijven dat diegene die op die dag dat hij basilicum ingenomen heeft van de schorpioenen gestoken wordt en van die steek sterven zal. De Moren of die van Afrika verzekeren dat diegene die van schorpioenen gestoken zijn en dit kruid eten er geen smart van voelen.

Hetgeen dat Plinius en meer andere van het basilicum schrijven (te weten dat als het in de zon gelegd wordt nadat het gekauwd is wormen voortbrengt) dat ontkent en loochent Galenus sterk.

In Italië plag men te geloven dat de ruit het beste groeien wil en allerbest voorkomt wanneer ze gestolen is of met vloeken en verbanning of kwade woorden gezaaid of geplant wordt, wat men van Ocimum of Basilicum ook plag te zeggen, maar dat zijn ijdele praatjes die op geen reden bevestigd staan.

Plinius schrijft dat basilicum ingenomen voor de maag zeer goed en geschikt is en dat ze met azijn gedronken de winden verdrijft en dat oprispen en opwerpen van de maag stilt en de plas verwekt en daardoor goed is de waterzuchtige en die de geelzucht hebben.

Basilicum met azijn gewreven en voor de neus gehouden brengt diegene die in onmacht gevallen zijn wederom tot zichzelf

Diegene die onderhavig zijn van hoofdpijn moeten zich wachten van de reuk van basilicum.

Chrysippus verzekert (als Plinius schrijft) dat basilicum dolheid maakt en de slaapziekte die Lethargie genoemd wordt en ook ettelijke gebreken van de lever veroorzaakt waarom dat de geiten het kruid ook niet willen eten. Sommige schrijvers van deze tijden loochenen dat.

Als men de ruggengraad en de palmen van de handen en de planten van de voeten met sap van edel basilicum bestrijkt is dat zeer nuttig om de koude aanstoot van de koortsen te beletten.

Vele mensen gebruiken basilicum voor een toespijs en brengen dat op tafel bereidt met olie en pekel of vissaus.

In Italië plag men basilicum met most of nieuwe wijn te koken en daardoor krijgt die wijn een zeer lieflijke reuk en smaak.

Het sap van basilicum zuivert de ogen en verdrijft de schemering ervan en verheldert de duisterheid van het gezicht en verdroogt het lopen van de ogen en de zinkingen of catarre die van het hoofd daarop vallen, dikwijls er in gedruppeld.

De dokters van deze nieuwe tijden waaronder Simeon Seth ook een is zeggen dat het basilicum door zijn reuk het hart en het hoofd zeer versterkt en dat het zaad daarvan de hartklopping en andere gebreken van het hart en van de maag genezen kan en alle droefheid van het gemoed laat verdwijnen die van zwart en zwaar bloed gekomen is en daardoor vrolijkheid en blijdschap veroorzaken kan.

De meeste kracht die dit kruid zou mogen hebben is dat een vrouw die in arbeid gaat en een wortel van dit kruid heeft met de pluimen van een zwaluw in haar hand terstond zonder pijn zal baren, immers als sommige geloven of ons willen laten geloven.

Als je basilicum met bijvoet kookt en laurierbladeren en dat goed in een spons duwt en dit zo op de baarmoeder legt, zuivert het de baarmoeder en laat haar stonden komen. Maak er ook een pessarium of een suppoost in de baarmoeder van, het helpt ook om in verwachting te raken.

Basilicum die in warme groente gegeten wordt geeft een goede adem.

Als je wijn drinkt waar het in gekookt is, is het goed tegen oogpijnen. Pandecta en Platearius.’

Teelt.

Zo was de teelt vroeger. (Dodonaeus) ‘Basilicum die noch vers is en in een fles vol water gehouden zal niet alleen bloeien, maar ook rijp zaad krijgen. Voorts zo is het te weten dat in hete landen onder de teilen daar basilicum in onderhouden wordt de schorpioenen dikwijls gevonden plegen te worden. Het wordt in april en mei in vette aarde gezaaid en spruit terstond uit is het dat er kort nadat het gezaaid is met lauw water besproeid wordt.

Het mag ook wel in de herfst gezaaid worden en het zaad begeert wel wat azijn te liggen en als het daarmee besproeid wordt en hoe weinig dat het is, het zal als een boompje zijn takken uitwerpen. Is het dat in droge aarde die goed in de zon staat gezaaid wordt, het zal terstond in tijm of kers veranderen. Zo gauw als het gezaaid is moet men een rol over de aarde rollen om die vast te maken, want zou de aarde los blijven dan zou het zaad gauw kunnen bederven. Men moet het op de middag besproeien, anders dan alle andere kruiden die ‘s morgens of ‘s avonds besproeid willen worden. Om dit kruid groot te laten worden moet het met de vingers dikwijls gezuiverd zijn en niet met messen of ijzer. Men zegt van de basilicum dat het veel groter en mooier groeit als het met vervloeking en spijtige woorden gezaaid wordt. Het moet elk jaar opnieuw gezaaid worden want het vergaat ‘s winters.’

Hatelijk kruid.

Brunfels toont aan waarom het gehaat werd; 'Basiel, op Grieks Ocimum of zoals ettelijke schrijven Ozimum en in Latijn Basilicon wordt gemeend dat het zijn namen weg heeft van het Griekse woordje ozin welke heet wel riekend. Is wat hoog vermaledijd geworden en gehaat gemaakt van Chrysippus welke hem toelegt dat het de maag, ogen en de lever heftig beschadigt, waarschuwt alzo menigeen in zijn tijden dit kruid te vlieden en ook niet te planten. Zegt ook verder wanneer men zulk kruid kneust en onder een steen legt dan worden schorpioenen daaruit. Item gekauwd en aan de zon gelegd tot wormen. Desgelijks de Afrikanen zijn van die besproken geweest zo iemand dat kruid eet en hem dezelfde dag een schorpioen steekt dam mag hem geen artsenij helpen. Verder zo hebben ze gezegd wanneer men een handvol basiel neemt en 10 kreeften uit het water en tezamen stoot en leg ze wat weg dan komen daartoe alle schorpioenen die in diezelfde buurt zijn. Diodorus houdt dat het ook luizen maakt. En is ook dat gebruik bij de ouden geweest wanneer men dit kruid heeft willen zaaien en planten dan heeft men daartoe moeten erg vloeken en boze woorden spreken, daarna met een rond wagenhout overvaren en los hard tezamen drukken dat aardrijk zodat het niet los ligt. Ze hebben het ook met heet water begoten zodat het deugdelijker daarvan zou groeien en dergelijke veel met dit kruid gegoocheld.’

De oude Grieken kenden het een sinister karak­ter toe. Zij zagen het als typisch hatelijk kruid en ze vertegen­woordigden armoe door een vrouwenfiguur uit te beelden gekleed in vodden en gezeteld bij een basiel plant. Als men het kruid zaaide was het een gewoonte dit kruid uit te schelden, anders zou het niet bloeien. Waarschijnlijk is hiervan het Franse spreekwoord: ‘Semer le basilic.’ wat gelijk is aan, ‘verspreid en belaster.’

Boccaccio ‘s Decameron is een onaangenaam verhaal (novella V) en vertelt van Lisabetta wiens broers haar geliefde slaan. Hij verschijnt bij haar in een droom en laat haar zien waar hij begraven is. In het geheim haalt ze het hoofd eraf en begraaft die in een pot basiel die ze dagelijks nat maakt met haar tranen. De pot wordt door haar broers weggenomen en ze sterft niet lang daarna van verdriet. Boccaccio ‘s verhaal is de bron van John Keats ‘poëem Isabella or The Pot of Basil. Ze houdt de pot vochtig met haar tranen.

Een gelijk verhaal wordt verteld van de Langobarden koningin Rosalind.

Liefdesplant.

Bij de Roemenen werd bericht:’Als een kind ten doop werd gedragen, was men gewend om de doopdoek, waarmee het kind omwikkeld was, met basielkruid en andere bloemen te sieren waarvan niemand wat mocht wegnemen anders zou die de slaap van het kind wegnemen.’

In grotere dosis gold het als liefdesmiddel. In zuidelijke streken werd het ook wel liefdesplant genoemd. Plinius meldt al dat merries en ezelinnen met basielkruid worden gevoed om ze vruchtbaar te maken.

Als iemand een takje van deze plant bij zich draagt is het een teken dat die nog op vrijersvoeten is. Neemt een meisje zijn tak aan dan is hij geaccepteerd. Wil men er iemand kwaad mee doen dan legt men het op de vensterbank, omgekeerd kan men een niets vermoedende geliefde mee betoveren en tot de zijne maken. Het is een toverkruid die kan maken dat een jongeman de vrouw lief krijgt die hem een twijg aanreikt.

Op Kreta heeft het kruid weer een treurig karakter, zijn zoetheid is de essence van liefde, maar helaas van een liefde die gewassen wordt met tranen. Bij de hartzieke maagd bloeit het kruid van zorgen op de vensterbank.

In Itali heeft het een erotisch karakter en is populair bekend als amorino: of kleine liefde. Neemt een meisje de bloempot met basielkruid uit haar vensterbank weg, dan betekent dit dat de minnaar boven mag komen. In Z. Italië wordt het door getrouwde vrouwen in het haar gedragen en door jonge op de borst. Men gelooft dat de geur sympathie bevordert, vandaar de naam bacia-nicola: kus me Nico, en zelden ontmoet een passerend meisje haar vriend zonder een takje van deze liefdesplant. Maar ook hier als op Kreta hangt er een mist van zorgen over het hoofd van de basilisk.

In sommige gebieden van Europa, meest Orthodoxe kerken, plaatsen ze basiel in de handen van een dode om die een zekere reis te verzekeren. In India plaatsen ze het in de mond van de stervende om zeker te zijn dat die God bereikt. De oude Egyptenaren en oude Grieken geloofden dat ze de hemelpoorten opent voor een persoon die erdoor ging.

Ocimum x citriodorum is een kruising van basilicum x africanum. Heeft een sterke citroenaroma. Door zijn geur verjaagt het vliegen en muggen.

Uit www.stuartxchange.com

Ocimum tenuiflorum L. (dunne kleine bloemen) (Ocimum sanctum, L. (geheiligd) Het is een altijdgroen kort levend kruid die 30cm groot wordt.

Groeit meer struikachtig en is in de regel duidelijk behaard.

Paarse bloemkroon en soms verschijnt het in het wit.

De geur van de gehele plant herinnert aan kruidnagels, maar is niet aangenaam en bij velen bezwaart de geur het hoofd en veroorzaakt duizeligheid.

Heilig basielkruid, komt uit O. India. Is beschreven in 1703.

Naam.

Zijn Sanskriet naam is arjaka, de Hindoe naam is toelsi of tulsi, bij de Javanen heet het kemangen.

Heilig basielkruid, Engelse holy basil, monkճ basil of purple stalked basil, Duits Indisches Basilikum, Tulsi, Knigsbasilikum of Heiliges Basilikum.

Vishnu.

(349) Dit is de beroemde basilicum, de basilicum die aan de stoffelijk Visjnoe is geheiligd en aan zijn stoffelijke vorm Krisnja.

In India is het onder de naam Tulasi een object van verering. Narada, de wijze waarzegger, bezingt de lof van deze onsterfelijke plant. Ze bezit al de volmaaktheden en verwijdert alle kwalen, zuivert en leidt naar het paradijs al die haar kweken. Tulasi in Sanskriet betekent 'de onvergelijkbare.' In het historische woud van Vrindavan, waarin Krishna zijn jeugd doorgebracht zou hebben, staan nog Tulsi-struiken wiens bladeren dagelijks als offer door de Hindoes gebruikt worden.

Deze heilige struik is gewijd aan Vishnu, de godcreator wiens vrouw Lakshmi veranderd was in de tulasi of tylusplant. Als een twijg van deze goddelijke plant wordt gebroken is het hart van Vishnu grondig verstoord, voor zulke misbruiken of onverschilligheid van de tulasi is er geen gezondheid, geen kinderen en geen geluk. Vishnu gaf het bevel dat voortaan nooit een godsdienstige plechtigheid te zijner ere gevierd mocht worden zonder het gebruik van dit geurig kruid. Een krans wordt dagelijks aan hem geofferd als dagelijks ritueel. Een verhaal zegt dat toen Krishna in goud werd gewogen er niet genoeg was om hem af te wegen. Maar een enkel tulsiblad die op zijn zijde geplaatst werd tilde de schaal omhoog.

Tulise huwt jaarlijks ceremonieel met Vishnu op de elfde heldere dag van de maand Kaartika in de maankalender. Dit feest duurt vijf dagen en eindigt met volle maan die rond midden oktober valt. Dit ritueel wordt ‘Tulsi Vivaha,; genoemd waarbij het huwelijk seizoen in India begint, een inwijdingsritueel. Alle jaren werd er in India een huwelijksceremonie met deze plant en een Salagramammonit als symbool van de mosselincarnatie van Vishnu voltrokken. Aan de gods­vruchtige aanbidders opent ze de poorten van de hemel. Daarom, als een Hindoe sterft, wordt een blad van de tulasi op zijn borst gelegd en als hij dood is wast men zijn hoofd met het water waarin men, gedurende het gebed van de priesters, lijnzaden en tulasibladen gedompeld heeft. De plant heeft zulke sterk reinigende krachten dat ze zelfs zonden kan afwassen en daarom leggen Hindoes die een stervende op de tong of werpen die in het vuur waar de dode verbrand wordt zodat hij zuiver in de hemel kan komen.

Die de plant kweken klimmen naar de paleizen van Vishnu, omringd van 10 000 000 bloedverwanten. Daarom is het ook raadzaam zijn huis te bouwen waar de Tulasi graag groeit. Men mag de Tulasi enkel met een godvruchtig doel plukken, vooral ter ere van Vishnu of Krishna en als men het doet bidt men: ‘Moeder Tulasi, gij, die de blijdschap in het hart van Govindas brengt, ik pluk u voor de eredienst van Narayana. Zonder u, gelukzalige, is alle werk onvruchtbaar, daarom pluk ik u, godin Tulasi, wees mij gunstig. Daar ik u met zorg pluk, wees barmhartig jegens mij, o Tulasi, moeder van de wereld, ik bid u!’ ՠMen moet wel zorg dragen om, gedurende het plukken, geen twijg van de Tulasi te schudden want hij zou kunnen breken.

Voor de Hindoestanen is het een heilige (sanctus) plant die ze vaak op hun erf planten. Zij gebruiken de bladeren tegen verkoudheid en allerlei huidaandoeningen. Het kruid is begiftigd met kwaliteiten, gunstig voor de inlanders en schenkt zegen over Hindoevrouwen.

‘Door de naam te zingen bij de Ganges word je bevrijd van alle wereldse zonden, als iemand de naam Tulasi zingt of met dezelfde eer de glories van de Heer Hari krijgt dezelfde verdienste.’ Uit de Brhan Naradiya Purana.

‘Juist door het aanraken van Tulsidevi wordt iemands lichaam puur. Door tot haar te bidden worden alle ziektes vrijwel verwijderd. Als iemand haar nat maakt zal de vrees van Yamaraja (die de dood verpersoonlijkt) vernietigd worden.’ Uit Skanda Purana.

‘Tulasi is de meest geliefde van Heer Krishna en dus zijn haar bladeren en bloemen net zo lief voor Hem.’ Srila Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura.

‘Tulasi blad is zeer, zeer dierbaar voor Vishnu. A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada.

Volgers van de Hindoe traditie hebben zoծ’nplant dan ook in huis, een huishouding is niet compleet als er geen Tulsi is. Ook bij tempels en als halskettingen.

Tulasi is al duizenden jaren in gebruik als medische plant, een van de voornaamste kruiden in de Ayurveda behandeling. Het wordt vermeld bij Charaka in de Charaka Samhita, de centrale leer van de Ayurveda medicijnen en in de Rigveda. Een soort elixer of life. In de Christelijke traditie wordt gezegd dat tulsi rond de plaats van kruisiging groeide.

Doodskruid.

In Perzië wordt de basiel of rayhan geregeld gezien al wuivende met zijn ambrosiageuren over graven. (Dodonaeus) ‘Egyptische basilicum wordt in de hoven van Egypte driemaal groter dan de onze zegt Bellonius en daar wordt het veel in de spijs gebruikt. Hetzelfde betuigt Prosper Alpinus ook en zegt dat het honderd vijftig cm hoog wordt en hoger met langer bladeren dan het inlandse basilicum heeft, dunner en met rood doorlopen en zeer krachtige reuk van zich verspreidt en daarin de onze ver te boven gaat waarom het aldaar ook rihau of rihan (als riekend kruid) genoemd wordt.’

De Arabieren kennen de tulasi als rihan en Egyptische vrouwen maken geregeld gebruik van de aromatische bloesem om tomben te bedekken. Als doodskruid is het hier ook al lang bekend. Ook van Ocimum gratissimum L (zeer aangenaam) is dit bekend. In Indonesië is de selaseh mekah door de inlanders in gebruik bij rituele lijkenwassing.

Gebruik.

De zaden van de tulasi zijn een genotmiddel en als je ze weekt in water zwelt de vruchtwand op tot een geleiachtige massa, met suikerwater of stroop geeft dit een verkoelende drank.

Planten.

Het kruid wordt als een eenjarige geteeld, maar kan meerjarig gekweekt worden door het plantje in de warmte te houden.

Zaai de zaadjes eind maart uit onder glas, verspenen en halfweg mei in buiten zetten, 30:30. Of ter plaatse zaaien. Snij ze vlak voor de bloei af, dan loopt ze weer uit en is nogmaals af te snijden.

Zie verder: volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/ en: volkoomen.nl