Veltheimia

Uit www.pacificbulbsociety.org

Liliaceae, Hyacinthaceae. Mogelijk bestaat dit geslacht uit twee soorten waarvan de ene =Veltheimia bracteata, Baker (van dek- of schutbladen voorzien) is. Een stevige soort met brede, licht groene, glanzende bladeren van 40cm lang en 10cm breed staan in een rozet die in de voorzomer verdwe­nen zijn, de plant heeft dan zomerrust.

Als het blad gekomen komt er na een stevige bloemstengel van 40-60cm lang met een tros buisvormige en naar beden gebogen roze/purperen bloemen met wat lichtgele vlekken in de winter. Deze plant kwam in 1768.

Van Tubergen bracht in 1958 de ‘Rosalba’ op de markt, een witte met een roze gloed. Ook is er een roze “Pink’.

Winter red hot poker of forest lily. Boslelie.

Uit Redoute.

=De andere is Veltheimia capensis, Thunb. (uit de Kaap) die veel smaller en wat gegolfde bladeren met een meer blauwgroene kleur, 30cm lang en 8cm breed.

Deze laatste heeft geen zomerrust nodig en behoudt zijn blad. Veltheimia bloeit hier in de winter, een wat vreemde tijd, maar in de Kaap is het dan zomer.

Dit fraaie Kaapse gewas vormt een rozet van glimmend groene bladeren, waarboven de bloemen zich verheffen.

De bloemen staan op 60cm lange bloemstengels die uit het hart komen. Aarvormige tros met wat hangende, buisvormige en groenachtig/gele tot zacht/roze bloempjes.

Naam, etymologie.

Veltheimia is zo genoemd naar August Ferdinand Graf von Veltheim, 1741-1801. Duitser en hoog geplaatst staatsambtenaar, verdienstelijk mineraloog/geoloog en archeoloog die te Harbke, bij Helmstadt/Maagdenburg, een rijk arboretum aanlegde.

Potten.

De bollen zijn vrij duur in aanschaf, enkele tientjes. Dit wordt veroorzaakt doordat de vermeerdering via zaad gaat en het jaren duurt voordat er een bloeibare bol verkregen is. Ook maakt de bol soms een bijbolletje, maar van een snelle vermeerdering van Veltheimia kun je niet spreken.

In het najaar wordt de bol geplant in een flinke pot waar een derde van de eivormige bol boven de grond uit mag steken. De pot wordt op een koele plaats weggezet en bij het verschijnen van de bladen op een lichte plaats gebracht. Als de bollen goed geworteld zijn kan men meer water geven en in de kamer bij 15 graden zetten. Tussen het bladrozet verschijnt nu een lange stengel waaraan de vele, schuin naar beneden gerichte geelgroene tot roze-achtige gevlekte bloemen zitten.

Na de bloei wordt de pot in mei in de tuin ingraven op een beschaduwde plaats. Geleidelijk aan krijgt ze minder water en zal het blad in de zomer verdorren. In de herfst, als de bollen tekenen van leven geven moet men de bovenste aarde verversen, en de pot een tijdje in het water zetten. Het gewas kan jarenlang in de pot blijven staan. Het is een vrij gemakkelijke plant die niet door ziektes wordt aangetast.

Zie verder: volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/ en: volkoomen.nl