Euphorbiaceae

Dit is een veelvormige en melk voerende familie.

Er zijn grote houtachtige of succulente bomen, struiken, halfstruiken of kruiden. Velen zijn eenjarige, van lage, meestal mosachtige kruiden tot cactusachtige bomen toe. Kogelvormige cactusgewassen komen voor als Euphorbia meloformis, zuilvormige cactusachtigen als Euphorbia virosa ‘Officinarum,’ en Euphorbia globosum, kandelaarachtige als Euphorbia antiquorum. Bij de cactusachtige gewassen zijn er geen bladeren maar in plaats daarvan dorens die ook bij bebladerde vormen voorkomen. Sommigen vormen lijken op heide zoals Cluytia ericoides.

Er zijn meer dan 208 geslachten en 7000 soorten bekend die wijd verspreid zijn over de aarde en het meest in de tropen, in koelere streken zijn het meestal kruiden en tegen de polen nemen ze snel af. In Afrika, vooral in het zuiden en oosten, hebben ze succulente stengels die vaak bladerloos zijn en grote hardhoutige bomen worden. In de tropen zijn het grootbladige bomen en in Amerika bereiken ze hun top.

Het zijn eenhuizige planten, de bloemen zijn door een kelkachtig omhulsel omgeven waarbinnen, bij onze inlandse soorten, de gesteelde meeldraden en gesteelde stampers voorkomen.

Ze geven een melk of waterachtige substantie af bij verwonden dat veelal giftig is. Dit sap is hevig purgerend en zo scherp dat wratten ermee verdreven worden door ze er elk uur mee te bestrijken.

De familie is van groot economisch belang.

De familie is verwant met de Geraniales wat gezien kan worden in de vruchten.

Fossiele resten van Antidesma zijn in Barnsteen gevonden.

Zie verder: volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/ en: volkoomen.nl