Calophaca

Laag blijvende bladverliezende struiken met beklierde jonge twijgen en oneven geveerde zacht behaarde bladeren met zeer kleine en gaafrandige blaadjes. Verwant aan brem en Caragana.

Fabaceae.

Bloemen zijn meestal geel en staan gewoonlijk in lang gesteelde en okselstandige trossen, kelk is buisvormig, vlag opstaand en aan de basis geoord, vruchtbeginsel gesteeld en de stijl onder de stempel is kaal, peulvrucht cilindervormig en 2-kleppig.

Er zijn een 10 soorten bekend uit Rusland tot O. Indië die gekweekt worden om hun helder gele bloemen die in de zomer komen.

Uit dendrologia Britannica.

Calophaca wolgarica, Fisch. (uit het Wolga gebied) Geklierde, olijf/groene twijgbladeren met klierachtige hoofdsteel, 10-16 kort gesteelde, ovale en gewimperde deelblaadjes die meestal 5-12cm lang zijn met afgeronde top, donkergroen en aan de onderkant grijs/groen en behaard.

Bloeit in juni/juli met heldergele bloemen van 2cm lang in lang gesteelde en 4-7bloemige trossen, bloeiwijze en kelk zijn klierachtig behaard, de vlag is aan de voet aan beide zijden geoord en de top zwak uitgerand.

Peul is tot 3cm lang en klierachtig rood/bruin behaard, meestal met 2 zaden.

De Zuid Russische prachtwikke is een laag blijvende struik met rood/bruine, liggende en dan weer opgerichte, boogvormige overhangende takken.

Komt uit Z. Rusland en wordt een meter hoog. Is beschreven in 1786.

Naam, etymologie.

Calophaca, Grieks kalos: mooi, prachtig, phaka: linze of peul, naar de linze-achtige bloemen. Duitse Schonhulse, Engelse wing leaved calophaca.

Planten.

Houdt van een zonnige en wat beschutte plaats op een droge en humusrijke zandgrond, mooi bij hellingen en rotswerk.

Vermeerderen door zaad, afleggers of zomerstek. Kan ook op gouden regen of Caragana veredeld worden en vormt dan een tamelijk dichte kroon met sterk afhangende zijtakken.

Zie verder: volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/ en: volkoomen.nl