Gentianopsis
Over Gentianopsis
Franjegentiaan, vorm, kruiden, soorten, cultuurvariëteiten, geschiedenis, historie, naamgeving, etymologie, afkomst, gebruik, planten, teelt.
Het geslacht Gentianopsis omvat 16-24 soorten. Ze kunnen een of meerjarig zijn.
Gentianopsis ciliata (gewimperd) (Gentiana iata, Gentianella ciliata) is een tweejarige tot vaste plant.
Wordt 8 tot 25 cm hoog met een vierkante stengel.
De grondbladeren zijn stomp spatelvormig, stengelbladeren lijnvormig, maar kunnen soms ook lancetvormig zijn en hebben n- tot drie nerven. De stengel draagt n bloem.
Blauwe bloemen met vier slippen, 25-50 mm lang. De slippen hebben een lange franje, vandaar de naam franjegentiaan.
Komt voor in graslanden op kalkgrond voor in Eurazië.
Naam, etymologie.
Gentianopsis, Gentiaan, opsis; achtig.
Franjegentiaan, Duits Gewohnlicher Fransenenzian, Engels fringed gentian, Frans gentiane cilie.
14 Uit Mary Vaux Walcott.
Gentianopsis crinita, (Froel.) Ma. (lang harig) Een n- of tweejarige die maar moeilijk gecultiveerd kan worden.
De gefranjerde bloemen, staan aan een vertakt plantje van 30cm hoog. Het dagelijks openen van zijn vierkante en gedraaide knoppen is en wordt door duizenden bewonderd, juli
In Amerika werd zelfs voorgesteld dat dit de nationale bloem zou worden. Als dit doorging was de kans groot dat de plant uitgeroeid zou kunnen worden, hoewel het gewas moeilijk te vinden en zeldzaam is.
Het is de inspiratie van Bryants gedicht.
De greater fringed gentian uit N. Amerika is misschien wel de mooiste gentiaan. Is in 1804 beschreven.
Sprookje.
De elfenkoningin was op een nacht verdwaald, ze kwam terug van een dansfeest in het dal. Draai om en om, om en om en dwaalde ze rond maar ze kon haar huis niet meer vinden. Arme elfenkoningin. Ze was alleen en erg eenzaam, het werd donker en werd bang. ‘Als ik maar beschutting kan vinden tussen deze vreemde bloemen,’ zei ze, ‘misschien kan ik hier overnachten.’ Zo kwam de elfenkoningin verlegen bij een grote purperen bloem aan die zijn hoofd in diepe slaap liet hangen. ‘Lieve bloem’ zei de elfenkoningin met haar zachte lieve stem, ‘kan ik vannacht bij jou slapen? Ik ben de weg kwijt en ik ben zeer moe.’ De purperen gentiaan werd wakker. ‘Wie, klein ding, ben jij? Je bent te klein om alleen te zijn in het donker. Kom bij me. Ik zal je bedekken totdat de zon weer opkomt.’ Zo klom de vermoeide elfenkoningin in de gentiaanbloem. Ze wikkelde haar bloemblaadjes zachtjes om haar heen en ze sliep heerlijk totdat de zon weer opkwam. In de morgen ging ze snel weer weg. Ze verdween toen de bloembladen zich openden en klom langs de stengel naar beneden. De elfenkoningin draaide zich om en keek op naar de bloem. ‘Je was lief voor me, toen ik in moeilijkheden was,’ zei ze. ’ik wens dat alle elven in elfenland weten dat jij een vriend voor hen bent in tijd van nood. Daarom mag jij en je kinderen bloeien in de warme zonneschijn omdat je me de hele nacht gewarmd en beschut hebt.’
Zie verder: volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/ en: volkoomen.nl