Goniolimon

Goniolimon speciosum uit Missouri botanical garden.

Naam, etymologie.

Goniolimon, Grieks gonia: hoek.

20 soorten komen van dit geslacht voor in zuidoost Europa, midden Azië en N. Amerika. Velen groeien aan de kust en kunnen goed tegen zout water.

Het zijn kruidachtige, tweejarige of overblijvende planten van 30-70cm hoog.

Ze hebben enkelvoudige en langwerpige, gaafrandige en dikwijls grijsgroene bladeren.

De tuilvormige en vertakte groeiwijze bloeit met vele kleine bloempjes. Die hebben soms wit gerande of een geheel witte kelk en een meestal paarse of blauwe trechtervormige bloemkroon. Ze laten zich goed drogen.

Dit geslacht is nauw verwant aan Statice maar verschilt daarvan door het behaard zijn van de stamper.

Plumbaginaceae, strandkruid of loodkruidfamilie.

Uit www.bgflora.net

Goniolimon collinum Boiss. (heuvel bewonend)

‘Sea Spray’ heeft witte bloemen in augustus.

Blauwgroene bladeren.

Wordt een halve meter hoog.

Uit species.wikipedia.org

Goniolimon tataricum, Trautv. (uit Tartarije, centraal Azi) (Limonium tataricum) Omgekeerd eivormige bladeren tot lang spatelvormig zijn stijf en blauwachtig/groen.

Opstaande, driekantige stengels zijn al in de onderste helft vertakt.

Aartjes zijn 1-2bloemig en in grote, brede trossen verenigd, lila/roze bloempjes in juli/september.

Uit Kaukasus wordt 25-40cm hoog.

Var. angustifolium verschilt door de smallere en lancetvormige, grijsgroene blaadjes en zeer smal gevleugelde stengels, donker roze bloempjes en meestal onbehaarde kelk.

Tartarian statice, German statice.

Planten.

Op zonnige niet te vochtige standplaatsen is het gewas winterhard.

Vermeerderen door scheuren in ‘t voorjaar of stekken in mei juni, zonder groeistof.

Zie verder: volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/ en: volkoomen.nl