Lablab

Uit Flora de Filipinas.

Een geslacht van tropische klimmers waarvan er een paar in cultuur zijn, anderen worden gekweekt vanwege het sierlijke blad of voor voer.

Het is mogelijk dat een 50-60 soorten voorkomen, ze zijn wijd verspreid. Verwant aan Vigna.

Fabaceae, vlinderbloemige, Vicia klasse.

=Lablab purpureus Sweet. (purperachtig) (Dolichos lablab, L. (Lablab) zou afkomstig zijn of uit O. Afrika of uit India en groeit wild in Bengalen. Is beschreven in 1741.

Dit is een lang groeiende vorm, tot 6m, met geurende purper of witte bloemen in juli.

De helmboon is een eenjarige plant met een zeer variabele vorm.

Geeft zeer mooie elektrisch purperen gekleurde zaadpeulen.

Gekweekt als voer en sierplant.

Naam, etymologie.

(Dodonaeus) ‘Lablab of Leblab is van Prosper Alpinus beschreven en is een boomachtig gewas die als de wijngaard groeit en altijd groen blijft en meer dan honderd jaren oud wordt wat nochtans van bladeren en vruchten op onze Turkse boontjes lijkt en groeit in Egypte en Afrika. De bonen schuilen in bredere hauwen en sommige zijn zwart en sommige roodachtig. Het bloeit tweemaal per jaar en is ver verspreid met zijn menigvuldige twijgen en heet Phaseolus niger of Lablab welke naam alle omwindende en zichzelf ergens aan vast makende kruiden schijnt te betekenen want sommige soorten van winde en Convolvulus scammonia worden libleeba, dat is kleine lablab genoemd. De boontjes van leblab worden in Egypte gegeten als onze Roomse boontjes en zijn goed van smaak. De vrouwen koken ze met saffraan om de maandstonden te verwekken, gemakkelijk te laten plassen en hoest en benauwdheid te genezen.’

Dolichos, Grieks dolichos: lang, de langwerpige peulvrucht, eenzelfde afleiding als Phaseolus, het woord betekent ook wel een renbaan.

Men kent zijn naam in het Sanskriet, Turks lablab en Arabisch lubia. De helmboon, hyacintboon, Duitse Faselbohne, Helmbohne, Hyazinth-Bohne of lablab en Engelse Egyptean kidney bean, purple hyacinth-bean, Indian en Egyptian bean.

Gebruik.

Dit gewas wordt in India veel gekweekt vanwege de peulen die soms 60cm in lengte zijn. Peulen kunnen giftig zijn vanwege hoge concentratie van cyanogenic glucosides en kan alleen gegeten worden na lang koken. De bonen zijn verschillend van kleur, namelijk okergeel met zwarte stippen, of zwart met wit gespikkeld, bruin of zwart, de navel is wit.

De peulen bevatten veel erwtachtige zaden die door de Hindoes chowlee genoemd worden. De Maleise naam is katjang kakara. De jonge peulen worden in India en China gegeten onder de naam tաo hung-king.

Volgens de Pentsao zit de hoofdkracht van de peulen in het beheersen van de inwendige organen. Ze zijn het merg van de beenderen en behouden het leven.

Als je ze genoeg eet voorkomt het dat je haar grijs wordt.

Zie verder: volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/ en: volkoomen.nl