Margyricarpus
Over Margyricarpus
Parelbes, vorm, kruiden, geschiedenis, historie, naamgeving, etymologie, afkomst, gebruik, vermeerderen, planten, teelt,
Vertakkende struiken met onaanzienlijke zittende bloemen en geen bloembladen hebben.
Een half dozijn soorten of meer komen in de gematigde gebieden van bergen in Amerika en zuidelijk tot Patagonia voor.
Het dicht bijstaande geslacht is Acaena die bloemen heeft in hoofden, terwijl die van deze alleenstaand zijn.
Z. Amerikaanse halfheesters waarvan M. pinnatus, een heideachtige, groen blijvende plant is, geschikt voor rotstuinen.
Rosaceae.
Margyricarpus pinnatus Kuntze (geveerd) (Margyricarpus setosus, Ruiz. & Pav.) (borstelig) Geveerde en donker groene bladeren van 1-2cm lang met omgerolde rand.
Onaanzienlijke groenachtige bloempjes zitten in de oksels in juni/augustus.
Okselstandige parelwitte besjes zijn wit en vallen op, ze blijven er lang aan zitten.
Kruipend, sterk vertakt en dicht bebladerd struikje.
Uit Peru, Chili wordt 20-30cm hoog. Is beschreven in 1829.
Naam, etymologie.
Margyricarpus, Grieks margaron: parel, karpos: vrucht, een verwijzing naar de parelachtig vlezige vruchten. Engelse pearl fruit of pearl berry, Duitse Perlbeere, parelbes.
Planten.
Wordt gekweekt voor rotswerk vanwege zijn vele witte bessen die het best worden gezien tegen een donkere achtergrond.
Planten in lichte humus houdende grond op beschutte, niet te zonnige, vochtige maar goed doorlatende plaatst. In de winter goed bedekken.
Vermeerderen door zaaien, eerst stratificeren en zaaien bij 10 graden, of zomerstek.
Zie verder: http://www.volkoomen.nl/ en : http://volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/