Ericaceae

Een grote familie met meer dan 70 geslachten en 3000 soorten die allen wijd verspreid zijn over de aarde en het meest in koude en gematigde zones, 7/9 deel is op de zuidkust van Afrika inheems. Het geslacht Erica, waarvan meer dan 500 soorten zijn, vormt een kleurrijk geheel in de flora van Zuid-Afrika, door Europa heen en in Noord-Azzi.

De gesteelde bladen zijn vaak klein, ze zijn tegenoverstaand of in kransen geplaatst. Eenvoudig en naaldachtig zijn ze van vorm als in de heide of groot en breed als in Rhododendron. Vaak zijn ze leerachtig.

Bloemen zijn tweeslachtig en staan in eind of okselstandige bloeiwijze, kelk is 4-5tallig, kroon 4-5tallig of spletig, evenveel of tweemaal zoveel als kroonlobben die op een schijf zijn ingeplant en niet met de kroon vergroeid, helmhokje smet poriën, vruchtbeginsel meestal bovenstandig en soms onderstandig, 1 stijl, meestal een doosvrucht, soms een bes of steenvrucht

Met uitzondering van enkele geslachten van Rhododendron, Vaccinium en Calluna groeien ze bij voorkeur op half beschaduwde plaatsen op veenhoudende wat zure grond.

De verdeling van de soorten berust in hoofdzaak op de kenmerken van de vruchten.

Rhododendron, met een 1200 soorten, komt vooral voor in de Himalaya, Maleise archipel en ook in China, Japan en Noord-Amerika. In het Andesgebied wordt deze familie vertegenwoordigd door Andromeda.

De meeste bevatten bittere en adstringerende stoffen die gebruikt worden in de artsenij. Een narcotisch en giftig vergif doordringt verscheidene leden van deze familie, ze bevatten andromedotoxin.

Andromeda en Erica zijn uit het midden en jongere Tertiairlagen bekend, in postglaciale lagen komt Arctostaphylos uva-versi, Azalea procumbens en Vaccinium uliginosum voor. Erica arborea is op Madera fossiel gevonden.

De familie is nauw verwant met Pyrolaceae en Clethraceae.

Zie verder: volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/ en: volkoomen.nl