Lewisia

mUit www.portlandnursery.com

Lewisia groeit met een 20 soorten van Colorado, Wyoming en Montana westwaarts en verder naar Mexico.

Het is een geslacht van uitbundig bloeiende lage planten met bladrozetten. Het zijn rotsplanten die van droogte houden, anders worden het rotplanten, ook kunnen ze slecht tegen de zon.

Het heeft 1 penwortel en is daarom moeilijk te verplanten.

Portulacaceae, posteleinfamilie.

Sectie cotelydon. Planten met uitgroeiende, altijd groeiende bladeren.

=Lewisia columbiana, Rob. (uit Brits Columbia)

Bladeren staan in rozetten en zijn groen blijvend, lijn/spatelvormig en vlak, 2-5cm lang.

Opstaande stengels die roodachtig zijn.

Zacht roze bloemen zijn donkerder geaderd met 4-7 langwerpige bloembladeren die uitgerand tot gaaf zijn, kelkbladeren zijn afgeknot tot afgerond in juni/juli.

Uit Brits Columbia tot Washington en Oregon wordt 10-20cm hoog. Is beschreven in 1907. Var. columbiana Uit Canada, Brits-Columbia, Washington, Oregon, var. rupicola (English) C.L.Hitchc, (rotsen bewonend) uit Canada, Brits Columbia, Washington, Oregon. var. wallowensis C.L. Hitchc. (uit Wallowa county, Amerika) uit Idaho, Montana, Oregon.

Uit www.dunngardens.org

Lewisia cotyledon, Rob. (kop, verlaging) Heeft blad als een klein vetplantje, blauw/groene bladrozetten, groen blijvend, dik en vlak liggend, omgekeerd eivormig tot bijna rond.

Opstaande en vertakte stengels.

Bloemen staan met 8-12 in slanke tuilen, helder lila/roze met zachte witte randen en donkerder midden, 7-10 omgekeerd eivormige bloembladeren, kelkbladeren zijn bijna rond en fijn getand in juni/juli. Dit is een zachte, zoete en fragiele kleur.

In luchtige rotsgronden moet het geplant worden en liefst zo verticaal mogelijk zodat het de zon vangt en water afvoert.

Uit N. Californië, wordt 10-25cm hoog. Is in 1906 beschreven.

Planten.

Deze laatste x Lewisia tweedye leverde een aantal hybriden op die elkaar lijken te overtreffen in bloeirijkheid en grotere bloemen. Deze planten zijn goed te combineren met andere rozetten als Sempervivum en Sedum' s.

Uit en.wikipedia.org

Lewisia leeana, Rob. (Lambert Wilmer Lee, Amerikaanse plantenkenner, 1845-1881) Groenblijvende bladeren zijn blauwachtig/groen, lijnvormig en min of meer rolrond, 2.5-7cm lang.

Opstaande stengels.

De rood tot witte bloemen zijn donkerder geaderd met 5-7 bloembladeren en eironde, gefranjerde kelkbladen staan in een tros in juni/juli.

Uit N. Californië en Oregon, wordt 10-20cm hoog. Is beschreven in 1907.

Uit; http://swedishrockgarden.com/plantdb/lewisia_nevadensis.htm

Lewisia nevadensis B.L. Rob. (uit Nevada) plant van 5cm hoog.

5-10 witte tot roze bloemen van 1-2cm lang in juni-juli in een aar van een paar cm.

Groene smalle bladeren komen uit een rozet, vinger tot draadachtig van 13cm lang.

Winterhard.

Uit www.fs.fed.us

Lewisia oppositifolia, Rob. (tegenoverstaande bladeren) Niet groenblijvende bladeren zijn lancetvormig tot lijnvormig en 3-8cm lang.

Opstaande stengels.

De grote, wit tot roze bloemen staan met 2-4 bijeen, bijna ronde kelkbladeren met gerande top in juni/juli.

Uit Californië en Oregon, wordt 15-25cm hoog.

Uit yume.vn

Lewisia pygmaea, Rob. (zeer klein) Niet groenblijvende bladeren zijn lijn tot spatelvormig.

Opgaande stengels.

De roze/rode bloemen staan met 1-3 bijeen, 6-8 bloembladen en wat afgeknotte, gefranjerde kelkbladeren in juni/juli.

Uit Canada, Washington tot Oregon, Montana en Colorado wordt 5-8cm hoog. Is beschreven in 1907.

Alpine Lewisia, pygmy bitterroot.

Sectie Lewisia. Planten met afvallende bladeren.

Uit NGSImages.

Lewisia rediviva, Pursh. (herlevend)

Geeft een rozet van grijze, vette bladen vanwaar uit het midden een briljante roze bloem verschijnt met een gele en ijle rand die alleen opent om de zon te begroeten.

Het bloempje ontluikt met zonneschijn in juli, maar is kortlevend.

Lewisia is een heel mooie rotsplant, geplant in groepen geeft ze het beste effect. In de winter moet het tegen de koude beschut worden, droogte wordt goed doorstaan. Vaak sterft het in de winter af vanwege te veel vocht, bedenk dat het zelfs een paar jaar buiten water kan. Dus planten in puin waarop split en een klein beetje aarde komt en zet ze in het zonnigste en warmste hoekje van de tuin.

De staatsbloem van Montana is in1826 beschreven.

Verschillende subspecies of var.; var. cotyledon (S.Watson) B.L.Ro., heeft gaafrandige of licht gewelfde bladeren en 12-14mm lange kroonbladeren. Groeit in Z. W. Oregon en N.W. Californië, var. heckneri (C.V.Morton) Munz (Amerikaanse botanist John Henry Heckner, 1882-1938) heeft getande bladeren en 12-20mm lange kroonbladeren, groeit in Californië. Var howelii,. (S.Watson) Jeps (Thomas Howell, Amerikaanse botanicus, 1842-1912, met zijn broer Joseph, 1830-1912. ) Bladeren staan in rozetten en zijn groen blijvend, eivormig tot langwerpig met wat gekronkelde randen. Opstaande stengels. Heeft duidelijk kroezige tot gewelfde gekroesde bladeren en 12-20mm lange kroonbladeren.

Grote bloemen staan in korte trosjes en zijn donkerrood, 7-10 bloembladeren zijn smal langwerpig, uitgerand tot gaaf met eironde kelkbladeren in juni/juli. Uit Oregon en Californië, wordt 10-25cm hoog.

Naam, etymologie.

Lewisia is zo genoemd door Frederick Pursh (1774-1820) naar kapitein Meriwether Lewis, de particulier secretaris van President Jefferson, 1774-1838. In 1803 ondernam hij met Clark(ia) de transcontinental expeditie, een tocht dwars door Amerika. Bij de bergen waar hij ze vond worden ze bitter root mountains genoemd, naar de scherp smakende plant. Hij vond ze langs de oevers van Clarck’s river.

Het heeft lange, vlezige en tapvormige wortels met de dikte van een jonge radijs. Bitterkruid. In Canada wordt het bitter root, Duitse Bitterwurz, Porzellanrsche, Frans racine amere; bitterwortel, door de Indianen spatulum of spatlum en spaetlum in Oregon genoemd. De wortel is van binnen geheel wit en vrijwel geheel gevuld met zetmeel. Gekookt zwelt het op en vormt een voedzame witte jam. Die wortel werd veel verzameld en als voedsel door de Indianen gebruikt, zelfs door Europeanen ondanks dat het bitter smaakt.

Het heeft de naam rediviva (vernieuwend of herlevend) ontvangen naar de levenskracht van de wortels. Een heeft er eens gegroeid en gebloeid nadat die 2 jaar in een herbarium had gezeten. Volgens sommigen zouden de stelen, na begieten met heet kokend water, nog na 2 jaar levensvatbaar zijn. Ook kan het plantje oud worden. 3 planten te Kew waren in de vorige eeuw vrijwel een eeuw oud.

De Duitse Kalifornische Auferstehungspflanze. Staatsbloem van Montana.

Uit www.srgc.org.uk

Lewisia tweedyi, Rob. (Frans Tweedy, Amerikaanse plantenverzamelaar in de tweede helft van de 19^de eeuw) De groenblijvende bladeren staan in rozetten en zijn zeer groot, omgekeerd eivormig en 5-10cm lang.

Stengels met 1-3 bloemen.

Grote trossen van abrikooskleurige bloemen van 5-7.5 cm groot met ronde kelkbladeren in juni/juli.

Uit Washington wordt 15-25cm hoog. Is beschreven in 1899.

Planten.

Vermeerderen door scheuren of zaad. Zaaien in januari/maart, eerst het zaad 6 weken –2 geven en dan zaaien bij 15 graden.

Zie verder: volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/ en: volkoomen.nl