Brassicaceae

Cruciferae. Deze familie bevat kruiden, n-, twee- of meerjarige en zelden zijn het halfheesters. De bloemen staan meestal in trossen, zonder schutbladen. Meestal bezitten ze verspreid staande bladeren die aan de voet van de plant vaak tot een rozet zijn verenigd. Ze bezitten vaak een raapachtige verdikte paalwortel.

Ongeveer 350 geslachten en 3000 soorten komen voor waarvan er 650 gevonden worden in midden en zuid Europa, minder in het noorden en ze zijn wijd verspreid over het zuidelijk halfrond. Bijna 100 soorten worden er gevonden in N. en Z. Amerika.

Men vindt de kruisbloemigen vaak op open en zonnige plaatsen, zowel waar water spaarzaam is, als in rotsspleten en op oude muren en zelfs in woestijngebieden, als waar water in overvloed is, zoals aan bronnen en op natte weiden en zelfs in stilstaand en stromend water. Maar ook op beschaduwde terreinen kan men er enkele vinden.

Ze zijn gemakkelijk te herkennen aan de bloemen die in een kruisvorm staan en dus 4 bloembladen bezitten. Ook vier kelkbladen zijn aanwezig. Aan de voet der helmdraden bevinden zich meestal nectar afscheidende kliertjes, zodat vele bloemen van deze familie door insecten (bijen) druk bezocht worden die dan kruisbestuiving bewerkstelligen. Van de 6 meeldraden zijn er vier groter dan de twee overige. Ze bezitten een stamper die vrij in het midden van de bloem staat. Het vruchtbeginsel is door een overlangs tussenschot tweehokkig en vormt bij rijpheid een meestal met twee kleppen openspringende vrucht, de hauw, de bolvormige zaden blijven aan de rand van het tussenschot zitten.

Voor de onderscheiding van de soorten wordt gebruik gemaakt van de verschillen in relatieve lengte en de plaatsing van de bloemdelen, maar vooral van de vruchten die zeer verschillend van vorm zijn. Soms blijven ze gesloten en hebben dan maar 1 of enkele zaden, maar de meeste springen open doordat er twee zijwanden als kleppen loslaten en de vaak talrijke zaden langs het middenraam de vrijheid bieden.

Tot deze familie behoren vele belangrijke land- en tuinbouwgewassen. Velen zijn rijk aan vitamine C en waren belangrijk vanwege hun antischeurbuik kwaliteiten. De meeste bezitten een scherpe smaak wat veroorzaakt wordt door zwavelhoudende verbindingen.

Deze familie is nauw verwant met Capparidaceae en Papaveraceae.

Zie verder: volkoomenoudeherbariaenmedisch.nl/ en: volkoomen.nl